Szkolne Koło Krajoznawczo Turystyczne PTTK Gimnazjum w Bralinie
  DOBRE RADY
 
W góry idziemy cieszyć się życiem! NIE NARAŻAJ SIEBIE, SWOICH BLISKICH I RATOWNIKÓW! Pamiętaj, że przyczyną niemal każdej górskiej tragedii jest człowiek! Niemal wszystkich wypadków w górach można uniknąć stosując podstawowe zasady bezpieczeństwa i stosując zdrowy rozsądek w czasie mierzenia swoich sił z siłami przyrody. Informacja TOPR: tel. 018 20 634 44 ; 0 603 100 100 Numer obowiązujący w całych polskich górach - Tatrach, Gorcach, Bieszczadach, Sudetach: 0 601 100 300 Numery dodatkowe: Centrum Przewodnictwa Tatrzańskiego: tel. 018 20 637 99 Informacja o zagrożeniu lawinowym: tel. 018 20 637 99 Informacja o pogodzie: tel. 018 20 630 19
DEKALOG TURYSTY GÓRSKIEGO
Admin data 26.10.2011, o 20:42 (UTC)
 I.
Zanim wyruszysz w góry zastanów się, czy posiadasz dostateczne doświadczenie. Przed poddaj ocenie stan zdrowia i siły, swoje i towarzyszy, a w szczególności dzieci.
II.
Przygotuj wcześniej dokładny plan wycieczki, najlepiej udają się improwizacje…dobrze przygotowane. Poczytaj przewodniki, mapy, skorzystaj z usług informacji turystycznej, wskazówek przewodników górskich, gospodarzy schronisk, miejscowej ludności.
III.
W górach szybko i często zmieniają się warunki atmosferyczne, niezbędna jest odzież chroniąca przed złą pogodą i zimnem oraz mocne, wysokie buty na profilowanej podeszwie. W razie drastycznie pogarszającej się pogody zdecyduj o powrocie, mgła i burze są bardzo niebezpieczne.
IV.
Wychodząc na wycieczkę pozostaw w domu, w schronisku czy u znajomych wiadomość o celu i trasie wycieczki oraz godzinie powrotu. W ten prosty sposób zapewnisz sobie szybką pomoc w razie wypadku.
V.
Szybkość poruszania dostosuj do możliwości najmniej sprawnego uczestnika wycieczki. „Pożeranie kilometrów” prowadzi niechybnie do wyczerpania, a poza tym ogranicza możliwość podziwiania uroków górskiego krajobrazu.

VI.
Uważaj na każdy krok – upadki zdarzają się także w łatwym terenie. Szczególniej zwłaszcza ostrożności wymagają trudniejsze partie trasy: strome, mokre i zaśnieżone stoki, płaty starego śniegu. Nie zbaczaj ze znakowanego szlaku – jest on zwykle poprowadzony optymalnie zarówno pod względem bezpieczeństwa, jak i wysiłku na pokonanie trasy.
VII.
Nie strącaj kamieni, gdyż narażasz innych turystów na poważne niebezpieczeństwo. Miejsca zagrożone przez spadające kamienie przechodź szybko i uważnie.
VIII.
Decyzja zawrócenia z drogi to nie hańba, lecz głos rozsądku. Nie wstydź się zawrócenia, gdy załamie się pogoda, nadejdzie mgła lub trasa okaże się zbyt trudna.
IX.
Szanuj przyrodę, nie hałasuj, jest to niebezpieczne. Dbaj o czystość i porządek w górach. Usuwając śmieci dajesz dowód swej kultury.
X.
Jeżeli mimo ostrożności zdarzy się wypadek – przede wszystkim zachowaj spokój. Poszkodowanego ułóż w bezpiecznej pozycji, w widocznym miejscu i pod opieką. Przyjętymi w górach sygnałami wezwij na pomoc GOPR.
 

ZASADY PORUSZANIA SIĘ W GÓRACH.
Admin data 26.10.2011, o 20:30 (UTC)
 Turysta jest w górach gościem. Reprezentuje nie tylko siebie, ale także klasę, grupę, szkołę, w której się uczy oraz całą ideę turystyki górskiej. Dlatego od turysty wymagamy określonego sposobu bycia, a jego zachowanie jest oceniane nie tylko na szlaku czy w schronisku, ale już na początku wycieczki – w autobusie, w pociągu. Wszelkie demonstrowanie niewłaściwych „fasonów” jest źle widziane, a wędrówka górska ma być przyjemnością i szkołą zarazem.
Każda, nawet krótka wycieczka wymaga przygotowania, i to bez względu na to czy turysta podejmuje ją samotnie, z przyjaciółmi, czy wynajętym przewodnikiem. Wędrowanie w pojedynkę nie jest polecane ze względu na bezpieczeństwo (kto udzieli pierwszej pomocy samotnemu turyście, w razie niegroźnego nawet wypadku?).Z samotnych wycieczek należy bezwarunkowo zrezygnować w wysokich górach, na długich trasach i zimą.

I. PRZYGOTOWANIE TRASY WYCIECZKI.
Organizując wycieczkę dobieramy trasę marszu pod kątem możliwości osób nam towarzyszących. Dzieci na ogół bardzo chętnie wyruszają na wycieczkę górską. Jest to dla nich atrakcja, pachnie przygodą, daje satysfakcję, ale trzeba pamiętać, że 3 – 4-godzinna wędrówka, to dla nich już poważna wyprawa. Ogorzej, dzieci nie zdają sobie sprawy z trudów i nie potrafią racjonalnie rozkładać sił – po euforii swobody występuje u nich znużenie i zmęczenie. Zbyt forsowny wysiłek może młodemu adeptowi turystykę górską obrzydzić, a także może nie być obojętny dla zdrowia. Należy zaplanować liczne odpoczynki oraz atrakcje, np. związane z przygotowaniem posiłku lub paleniem ogniska. Nie zapominajmy też, że skala otoczenia jest przez dziecko inaczej odbierana, niż przez dorosłych: każde podejście jest stromsze, kamienie na ścieżce przybierają rozmiary głazów, a każdy pokonany kilometr, to już szmat drogi. Przed wyruszeniem w góry turysta bezwzględnie powinien poinformować kierownika schroniska czy domu wczasowego lub osoby najbliższe, dokąd, w jaki rejon się wybiera i określić szlaki, którymi zamierza iść, gdzie zamierza nocować itd. A potem – co jest bardzo ważne – nie zmieniać trasy marszu.
Planowanie rozpoczynamy od przestudiowania mapy. Doświadczony turysta posługuje się mapą turystyczną, na której znajduje kolor i przebieg znakowanych szlaków oraz symbole ważniejszych obiektów turystycznych i krajoznawczych.
Wybór szlaku zależy oczywiście od punktu wyjścia i punktu docelowego; wyszukujemy interesujące nas punkty: szczyty, przełęcze, schroniska, doliny. Z mapy wnioskujemy, dokąd możemy dojechać i jak duże odcinki mamy do pokonania. W górach nie należy określać odległości w kilometrach, lecz operować wyłącznie czasem marszu. Niektóre mapy właśnie tak określają trasy. W przewodnikach i na drogowskazach podany jest czas marszu z myślą o przeciętnym turyście,takim, który robi postoje,ogląda widoki, fotografuje itd. Nie dotyczy to jednak przewodników wysokogórskich, taternickich, których podawane są wyłącznie czasy marszu, i to szybkiego dla bardzo wprawnych turystów.
II. PRZED WYMARSZEM.
Na wycieczkę nie wolno wyruszać bez śniadania, nie wiadomo bowiem kiedy i w jakich warunkach przyjdzie nam przyrządzać i spożywać następny posiłek. Na wycieczkę wyruszamy możliwie jak najwcześniej, przy czym im wyższe góry, im dalszy cel – tym wcześniej. Na dłuższą trasę zabieramy posiłek ze sobą, coś do picia, odzież przeciwdeszczową, mapki trasy oraz wpisujemy się do księgi wyjść w schronisku (z podaniem trasy) lub informujemy właścicieli pensjonaty w którym mieszkamy.
III. ZASADY UPRAWIANIA TURYSTYKI GÓRSKIEJ.

Należy pamiętać, że:
1. Dłuższa wycieczka powinna być poprzedzona zaprawą marszową.
2. Nasz organizm musi zaadoptować się stopniowo do górskich warunków klimatycznych.
3. Na szlaku należy maszerować rzędem, szef grupy idzie na czele z uczestnikami mniej sprawnymi.
4. Nie należy schodzić z wytyczonych szlaków, skracać przejścia, chodzić poza wytyczonymi szlakami.
5. Z chwilą pogorszenia się warunków pogodowych wędrówkę należy przerwać.
6. Nie należy strącać odłamów skalnych, rzucać nimi.
7. Nie wolno wchodzić do grot i jaskiń nieudostępnionych turystom.
8. Nie śmiecić, miejsca postoju zostawiać w czystości.
9. Nie wolno: hałasować, krzyczeć, włączać głośnej muzyki na terenach parków krajobrazowych i narodowych; używać ognia w lesie – szczególnie w okresie suszy, gdyż grozi to pożarem.
 

<-Powrót

 1 

Dalej->

 
  Jesteś na stronie jako 33704 odwiedzający (92877 wejścia)  
 
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja